De vriendjes verkleedden zich en werden allemaal een personage uit het sprookje.
Natuurlijk werd het sprookje veelvuldig uitgebeeld. Ziehier Sneeuwwitje Aiko die net van de giftige appel beet.
Ook met kleine popjes werd het verhaal nagespeeld aan de verteltafel.
De kinderen gingen zelf aan de slag om het decor voor de verteltafel te knutselen. Hiervoor kregen ze hulp van juf Ann.
Net als de zeven dwergen in de mijn, gingen de kleuters ook kristallen verzamelen. Ze gooiden met de dobbelsteen en telden het aantal stippen.
Vervolgens namen ze evenveel kristallen...
... die ze dan in het zakje met het juiste cijfer erop staken.
Een aantal kinderen maakten ook schrijfpatronen op een tekening van een spiegel nadat ze dit eerst op een echte spiegel deden.
Het sprookje gaf ook aanleiding tot het uitbeelden van verschillende gevoelens.
Zo boos als de boze stiefmoeder die ontdekt dat Sneeuwwitje nog leeft.
Zo bang als Sneeuwwitje in het donkere bos.
En zo blij als de dwergen wanneer Sneeuwwitje ontwaakt.
